Geschiedenis Remonstranten

De Remonstrantse Broederschap is ontstaan in de woelige beginjaren volgend op de Nationale Synode van Dordrecht in 1618/1619. Deze Synode werd gehouden om de Remonstranten in het gareel te houden. De Remonstranten vormden in de christelijke religie van die tijd een minderheidsgroep, en aan hen werden in die Synode door een meerderheidsgroep bepaalde geloofsstandpunten opgelegd. Daaruit ontstond een godsdiensttwist en vanaf dat moment hebben Remonstranten steeds weerstand gevoeld tegen vaste en bindende geloofsbelijdenissen. Tussen God en de mens mag niemand staan. Wie kan oordelen over het geloof van een ander? Al vanaf de oprichting van hun broederschap hebben Remonstranten gezocht naar vrijheid en verdraagzaamheid in zaken van geloof. Ruimte is voor Remonstranten een essentieel begrip. Ruimte voor ieder, die op zoek wil gaan naar een actuele manier van geloven, zonder zijn/haar eigenheid te verliezen en met respect voor de eigenheid van een ander.

Remonstranten proberen te reageren op de vragen van vandaag met een open oog voor eigentijdse ontwikkelingen in maatschappij en cultuur. Pasklare antwoorden hebben Remonstranten niet. Zij aanvaarden dat er vragen zijn waarop geen antwoord gegeven kan worden. Wel leggen zij een verbinding tussen Bijbelse verhalen en de wereld van nu.

Remonstranten menen dat het zin heeft om zich in te zetten voor vrede en gerechtigheid. Dat vertrouwen ontlenen zij aan de Bijbelse verhalen. En zo is de Remonstrantse Broederschap in de loop van de jaren geworden tot wat zij nu is: een groep vrijzinnige mensen, die vanuit christelijke wortels zoekt naar geloof en inspiratie in het leven. Een groep, die gezamenlijk zoekt: in kerkdiensten, in gesprekskringen, in lezingen en in vele andere activiteiten.